بررسی میزان فرسودگی شغلی و تمایل به ترک خدمت و ارتباط آن‌ها در پرسنل پرستاری بخش اورژانس

مقدمه: پرستاری حرفه‌ای است تنش‌زا و به همین دلیل پرستاران مستعد ابتلا به فرسودگی شغلی هستند. پرستاران شاغل در بخش اورژانس با توجه به ماهیت بخشی که در آن کار می‌کنند نسبت به بخش‌های دیگر بیمارستان استرس زیادتری را متحمل می‌شوند که این امر می‌تواند باعث ایجاد میزان بالاتری از فرسودگی شغلی در آن‌ها شود که در نهایت منجر به خروج از حرفه شود. این مطالعه جهت تعیین میزان فرسودگی شغلی و تمایل به ترک خدمت و ارتباط این دو متغیر در پرسنل پرستاری شاغل در بخش اورژانس بیمارستان‌های منتخب آموزشی شهر شیراز صورت گرفته است. روش: این مطالعه یک مطالعه توصیفی- تحلیلی است که برروی 187 نفر از پرسنل پرستاری شاغل در بخش اورژانس بیمارستان‌های آموزشی منتخب دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام شد. از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و شغلی، پرسشنامه فرسودگی شغلی مازلاچ و مقیاس پیش‌بینی ترک خدمت هینشاو جهت جمع‌آوری اطلاعات استفاده شد. تجزیه و تحلیل در نرم‌افزار SPSS و با استفاده از آمار توصیفی و آزمون t مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه و ضریب همبستگی پیرسون در سطح معناداری 05/0 انجام گرفت. یافته‌ها: نتایج نشان داد که مجموعه پرستاری شاغل در بخش اورژانس دارای فرسودگی شغلی متوسط در ابعاد تحلیل عاطفی ]فراوانی: 99/22(79/13±) شدت: 72/26(01/15±)[ و مسخ شخصیت ]فراوانی: 39/6(06/6±) شدت: 17/7(30/6±)[ و فرسودگی شغلی بالا در بعد عدم موفقیت فردی ]فراوانی: 93/30(22/9±) شدت: 09/31(8/7±)[ بودند. همچنین میزان تمایل به ترک خدمت در محدوده متوسطی بود (95/2 از 5) و همبستگی و ارتباط آماری معناداری بین فرسودگی شغلی با تمایل به ترک خدمت وجود داشت. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، لزوم توجه مسؤولین جهت اتخاذ تصمیماتی برای کاهش میزان فرسودگی شغلی که می‌تواند در کاهش تمایل به ترک خدمت پرسنل پرستاری شاغل در بخش‌های اورژانس مؤثر باشد، بسیار ضروری می‌باشد.